Zajęcia dłużyły się Asi niemiłosiernie. Co chwila spoglądała na zegarek i niecierpliwie przebierała nogami. Nie potrafiła usiedzieć w miejscu, kiedy wiedziała, że jej mały kolega siedzi sam w opuszczonej sali. Każdego dnia coraz bardziej pragnęła do niego wracać. Wreszcie miała kogoś, komu mogła pomóc i dla kogo mogła się poświęcić. Nawet się nie spodziewała, że aż tak zaangażuje się w opiekę nad młodym szczeniakiem. Pochłonął jej całą uwagę.
Był już koniec wykładu, ale ona tylko zerkała na zegarek. Wiedziała, że powinna się skupić żeby znowu nie dostać żadnej kary, ale jakoś nie potrafiła. Cieszyła się na spotkanie z Uczniem. Wykładowcy nigdy nie mieli do niej cierpliwości i zawsze była pierwszą osobą, którą należało ukarać. Tak było też tym razem.
- To może pani Cichecka odpowie nam na pytanie?
Głos wykładowcy wyrwał ją z głębokiego zamyślenia. Nie miała pojęcia, jakie pytanie właśnie było zadane. A nawet, gdyby wiedziała, i tak pewnie nie znałaby odpowiedzi. Otworzyła usta, ale nie wydobył się z nich żaden dźwięk. Sebastian, który już na początku roku dostrzegł zacięcie, które pojawiało się na twarzach wykładowców na widok Asi, szybko odparł:
- To może ja odpowiem?
Profesor zgodził się łaskawym skinieniem głowy i skierował swój wzrok w niebiosa. Aśka delikatnie skinęła do chłopaka, chcąc mu podziękować. Uśmiechnął się i skierował swój wzrok na wykładowcę.
Asia postanowiła, że na te kilka minut postara się skupić. Zaczęła się też zastanawiać, dlaczego Sebastian jej pomógł. Do tej pory robiła to tylko Karolina. I wtedy zrozumiała. Chłopak na pewno chciał się jej przypodobać! W końcu zaprzyjaźnił się z jej przyjaciółką, może to nawet coś więcej. Wie, że Karolina zrobi dla niej wszystko, dlatego chciałby też zyskać jej sympatię. Niedoczekanie jego! Nie ma mowy żeby się z nim zaprzyjaźniła. Nigdy.
Mam teraz więcej czasu i więcej weny, dlatego też częściej coś publikuję. Bardzo podoba mi się to opowiadanie i mam nadzieję, że wyjdzie takie, jakie bym chciała. Ono całe będzie tajemnicze. Ale z czasem wszystko się wyjaśni. Pozdrawiam! :)
zawsze nie mogę doczekać sie nowego opowiadania :) SUPER!!!!!
OdpowiedzUsuń