40 - Nieważna przeszłość, najważniejsza przyszłość

W domu czekali już zniecierpliwieni rodzice Asi. Wzięli córkę w ramiona i całowali ją. Mama Asi rozpłakała się. Kiedy oni witali się z córką, Sebastian przygotował jej kąpiel. Uśmiechnęła się do niego z wdzięcznością i ruszyła do łazienki. Rodzice Asi i Sebastian zajęli się przygotowaniem kolacji. Kiedy Asia wyszła wszystko było już gotowe.

Kilka dni później Asia leżała na kolanach Sebastiana. Mężczyzna głaskał ją po głowie w zamyśleniu. W pewnym momencie podniósł się i spojrzał w oczy zaskoczonej Asi.
- Coś się stało?
- Asia od kiedy cię porwali ja zrozumiałem, że... Że nie potrafię bez ciebie żyć. I dlatego - wyciągnął z kieszeni pudełko i uklęknął przed Asią. Zaskoczona Asia wpatrywała się w niego.- Czy zostaniesz moją żoną? Ja wiem, że możesz mieć mnóstwo wątpliwości i...
- Nie mam żadnych wątpliwości! Tak, zostanę twoją żoną!
Pocałowała namiętnie Sebastiana i wtuliła się w jego ramiona. Tego właśnie była pewna. Resztę swojego życia chciała spędzić w jego bezpiecznych i silnych ramionach. Nie miała absolutnie żadnych wątpliwości. To było jej największe marzenie. Czuła, że może być wreszcie szczęśliwa, a on był szczęśliwy kiedy ona była.

Ślub odbył się niecałe dwa miesiące później. Wesoła i wpatrzona w siebie para młoda stanęła na ślubnym kobiercu jako najbardziej zakochana i jako najpiękniejsza para na świecie. Związani na całe życie wstęgą małżeństwa czuli się wreszcie spełnieni.
Razem z nim na ślubnym kobiercu stanęli ich przyjaciele: Ania i Rafał. Zorganizowali wspólny ślub i wesele. Cała czwórka czuła się naprawdę szczęśliwa. W końcu mogli odpocząć od życia w pracy i na kilka tygodni wyjechać w podróż poślubną.
Cała komenda aż huczała od plotek, jednak były one żartobliwe, a nie złośliwe. Przyjaciele cieszyli się razem z młodym narzeczeństwem. Jeszcze przez wiele, wiele lat pozostali najlepszymi przyjaciółmi i najbardziej zgranym zespołem w okolicy. Szef był z nich bardzo zadowolony, a oni sami nie wyobrażali sobie życia bez siebie.

Koniec