27- Połączeni przez psy

- Ale jestem zmęczony!- powiedział Sebastian wchodząc do domu.
- Chodź, idziemy z psami.
- Już, dobra. Tylko się przebiorę.
Po chwili wyszli na spacer. Asia założyła kaptur na głowę i ,ciągnąć za sobą Sebastiana, zaczęła biec. Po kilku minutach Sebastian rozluźnił się i zaczęli żartować. Biegali śmiejąc się.
- Jak tylko skończy się ta zima to bierzemy ślub- powiedział Sebastian obejmując Asię ramieniem, kiedy kładli się spać.
Asia roześmiała się.
- A myślałam, że przekonałam cię do zimy.
- Bo przekonałaś, ale byłoby ci zimno.
Asia pokręciła głową ze śmiechem. Wtuliła się w Sebastiana i zamknęła oczy.
- Marley! Bella! Chodźcie tu pieski.
Psy położyły się koło swoich właścicieli i poszły spać.

Następnego dnia Asia z Sebastianem wyprowadzili psy na spacer i pojechali do komendy. Po chwili Tomek przyniósł im zaległe raporty.
- To aż tyle tego?- zadziwiła się Asia.
- Jak nawet ty jesteś zaskoczona, to ja wolę nie patrzeć- powiedział Sebastian wchodząc do biura z kawą.- O rany!
- Właśnie. Nie skończymy tego do jutra.
- Stary chce to mieć jutro rano na biurku.
- To bierzmy się do roboty, bo nie wykręcimy się z tego.
- To do roboty.
Siedzieli w biurze do późna wypełniając raporty. W końcu Seba podniósł głowę.
- To nie ma sensu. Musimy wziąć psy na spacer.
- To co robimy?
- Zabieramy to do domu.
- Okej.
Zabrali raporty i pojechali do domu. Szybko wyprowadzili psy i usiedli przy stole. Sebastian przyniósł wino. W ciszy wypełniali papiery.
- Kark mnie tak boli- powiedziała Aśka opierając się o Sebę.
Ten zaczął ją całować po szyi.
- Chodźmy do sypialni.
- A raporty?
- Nie uciekną- powiedział śmiejąc się.
Wziął Asię za rękę i poszli do sypialni.