6- Nieważna przeszłość, najważniejsza przyszłość

Asia jednak szybko przekonała się, że Sławek nie zamierza czekać z rozwinięciem ich znajomości. Nie dał Asi czasu na poznanie siebie, tylko od razu przystąpił do rzeczy. Aśka czuła się źle w tym związku, ale nie mogła go przerwać. Sławek zrobił się zaborczy i mało delikatny. Asia często zostawała w biurze aby unikać jego towarzystwa, jednak Sebastian nie wiedząc, o co właściwie chodzi często wyświadczał Asi przysługę i to on siedział po nocach.
Pewnego dnia kiedy Asia siedziała w biurze zadzwonił do niej Sebastian, mówiąc że się rozchorował i przez jakiś czas nie pojawi się w pracy. Zaraz po jego telefonie do biura wszedł Sławek mówiąc, że będą razem prowadzić sprawę.
Aśka czuła się niekomfortowo w jego towarzystwie. Wiedziała, że jej kolega wcale nie skupia się na śledztwie tylko na niej. Denerwowało ją to. W przeciwieństwie do niego, ona chciała pracować tak, jak wcześniej.
Kiedy wracali do biura zepsuł im się samochód. Stanęli więc w lesie i zadzwonili po pomoc drogową. Korzystając z okazji Sławek zaczął całować Asię. Dziewczyna nie opierała się, ale próbowała jakoś łagodnie się odsunąć. Jednak na nic były jej protesty i Sławek zaliczył z nią szybki numerek. Kiedy w końcu przyjechali na komendę Asia urwała się z pracy, aby odwiedzić chorego Sebastiana.
Najwyraźniej był w złej formie, bo otworzył jej owinięty kocem i przykryty swetrem. Asia dotknęła jego czoła i od razu wyczuła gorączkę.
- Kupiłam ci lekarstwa, bo pewnie sam nie miałeś czasu.
- Dzięki. Rozgość się.
- Jasne.
Asia weszła do przytulnie urządzonego mieszkania. Swe kroki skierowała do kuchni. Sebastian poszedł za nią.
- Pozwolisz, że sam zrobię ci herbaty - powiedział.
- Mowy nie ma! Ty masz leżeć i odpoczywać.
- Ale Aśka...
- Nie ma żadnego "ale"! Zaraz przyniosę ci herbatę. Jadłeś coś?
- Śniadanie. Kilka godzin temu.
- To się dobrze składa. Przygotuję ci rosół. Najlepszy na przeziębienie.
- Sławek to farciarz. Jak ty mu tak codziennie gotujesz to zastanowię się, czy cię jemu nie odbić - powiedział Sebastian kiedy jedli razem obiad. Momentalnie zauważył grymas na twarzy Aśki.- Asia, co jest? - zapytał zatroskany.
- Nic, nic. Chcesz dokładkę?
- Jak to nic, przecież widzę.
- Miałam ciężki dzień, okej? To jak, chcesz tą dokładkę?
- Z chęcią!
Asia uśmiechnęła się i nalała drugą porcje przyjacielowi. Zasiedzieli się tak długo, że w końcu Asia została na noc.